Na szczęście nie wszyscy nimi pozostaliśmy. Byłoby nudno.

Dawno już nic nie wrzucałem na bloga. W sumie nawet nie powinienem. Trochę więcej czasu zacząłem spędzać przy bardziej ambitnych rzeczach. Zasadniczo teraz też powinienem zająć się czymś konstruktywnym – więc jednak coś tu napiszę. Taki system odciągania własnej uwagi: większość ludzi sprząta, zamiast zająć się czymś produktywnym. Ja bloguję, kiedy nie chce mi się nawet sprzątać. Ale do tematu.

Jak tak przeglądam swoje wypociny to chyba nie pisałem nic o stosunkach damsko-męskich. Łapiecie, stosunkach. Dobra, nieważne. Niemniej aż się dziwię, że dopiero teraz się za to złapałem, ostatecznie to najbardziej chodliwy temat, jaki kiedykolwiek poruszono… i nad którym ludzkość pastwić się nie przestanie, póki ludzkością pozostanie.

Wiedzieliście, że z biologicznego punktu widzenia faceci są po prostu uproszczoną wersją kobiet?  Wszystkie zarodki zaczynają jako “kobiety”, potem dopiero połowie płodów zaczyna uderzać do miniłba testosteron. Skomplikowaną budowę (w szczególności układ rozrodczy) zastępują zwały mięśni, empatyczny mózg ze sporą ilością neuronów lustrzanych upraszcza się do bardziej łopatologicznego systemu sterowania. Mózg faceta w zasadzie działa binarnie – dana zmienna może przyjąć wartość zero albo jeden. Facet jest albo zadowolony, albo nie. Dana baba mu się podoba albo nie. Facet czegoś chce albo nie chce. Albo ma ochotę na seksu albo nie. Jest głodny albo nie jest. No dobra, tu jest przekłamanie – mężczyzna jest albo napalony, albo głodny.

Był jeden facet, który genialnie tłumaczył różnice w funkcjonowaniu umysłów obu płci, wszystkim polecam. W dużym skrócie chłopaki widzą świat jako zestaw osobnych pojęć, z których każde funkcjonuje w osobnym wymiarze. Tu jest samochód, tam jest praca, tam wczorajsza impreza, jeszcze gdzie indziej niedomykające się drzwi lodówki. Autor opisał mózg jako zestaw osobnych pudełeczek, każdy mieszczący inną rzecz. Poza jednym pudełkiem, w którym nie ma nic (i które jest ulubionym pudełkiem każdego faceta).

Dla odmiany mózg kobiety to jedno wielkie kłębowisko kabli, gdzie wszystko łączy się ze wszystkim. Dziewczyna nie widzi czerni bądź bieli a jedynie odcienie szarości, w której miesza się absolutnie wszystko, z czym miała do czynienia. W zasadzie to jestem głodna, ale pizza jest zbyt tucząca i w sumie to może pójdzie w cycki, ale ten nowy stanik z absolutnie genialną koronką jest już teraz trochę za ciasny i nie wiem, czy znajdę drugi taki, więc może nie spodoba się facetowi, który mnie olewa (mnie?!) …zresztą co za bo to baran, tak samo jak współlokator, który nie myje po sobie naczyń; kurde, przecież ręczniki się kończą i trzeba iść do sklepu, przy okazji trzeba kupić preparat na mole, które przecież zaraz zeżrą kurtkę a zima ma być wyjątkowo mroźna, zupełnie jak lody truskawkowe z tamtej kawiarni, chociaż samych truskawek nie cierpię, nawet pomimo, że są takie pysznie czerwone jak tamten autobus… zaraz, cholera, to mój!

Na moje – większość problemów w komunikacji wynika z faktu, że kobiety nie są w stanie ogarnąć, że dla faceta coś może być banalnie proste. On na pewno ma coś głębszego na myśli, coś kombinuje tam pod sufitem, coś pewnie jeszcze chciał powiedzieć mówiąc, żebym zabrała mu te kwiatki sprzed nosa, bo mu widok zasłaniają. Taka ilość metafor w jednym zdaniu(!), podstępny sukinsyn, czego on może chcieć?

Skutek tego taki, że faceci są bardziej odporni na stres (niewypał tu nie wadzi tam), szybciej podejmują decyzje i są bardziej zdystansowani. Z drugiej strony nie są dobrzy w prowadzeniu gierek. O ile w ogóle ogarną, że jakaś gra się już toczy. Jak to kiedyś znajoma skomentowała męża swojej przyjaciółki: “facet jest już tak wytresowany, że nawet o tym nie wie.”

Koniec końców kobiety w sytuacji konfliktowej wolą trzymać jako taki kompromis (prowadząc cichą wojnę podjazdową), natomiast faceci, przywykli szarżować na wroga z podniesioną przyłbicą, idą na kompromis dopiero widząc, że ciężko będzie orzec która mokra plama zwyciężyła starcie.

Nawiązując jeszcze do skeczu – autor sporo mówi o czymś, co nazywa nothing box. Pudełko, w którym nic nie ma. Ulubione miejsce faceta. Ile widzieliście w życiu wędkujących kobiet? A dlaczego tak mało? (jeżeli w ogóle) Ano dlatego, że tylko facet potrafi bezwiednie popaść w stan medytacji i nie myśleć absolutnie o niczym – gapiąc się np. na kij. Albo ścianę. Dla kobiet, które nawet podczas seksu zastanawiają się, czy pingwiny mają kolana (bądź skupiają się żeby się nie spierdzieć) taki stan jest nie do pomyślenia.

Facet mógłbym przeżyć całe życie popijając piwo, gapiąc się na cycki i dłubiąc przy czymś mniej lub bardziej bezmyślnie. Natomiast kobieta zawsze o czymś rozkminia – a jak nie ma żadnych problemów to sama je sobie tworzy. Ot, coby się nie nudzić. Nigdy.

Chyba wypadałoby jakoś podsumować tekst. Może tak: dziewczyny – kiedy facet mówi tak, to znaczy tak. Nie znaczy nie. I nie ma nic ponadto. Serio. Zrób mu kanapkę i dobrze a osiągnie nirwanę. Tak, to takie proste.
Chłopaki – nie wierzcie nikomu, kto krwawi przez tydzień i nie umiera. One nawet sobie nie ufają.

Kurde balans. Gdzie się nie obejrzeć, tam jakiś zamach. We Francji znani już wszystkim kolesie o wybuchowym charakterze – choć tym razem zmienili nieco styl ale skurwysyny wciąż z rozmachem. W Turcji zielone ludziki w kropki moro ścigają Erdagona (i w sumie dobrze, niechaj sczeźnie). Na Gdańsk sam Jowisz się zamachnął. Nawet w Sosnowcu jakaś strzelanina, jak mi właśnie znajoma opowiedziała. I weź tu wyjdź z szałasu człowieku.

„Obyś żył w ciekawych czasach.”
Takie chińskie przekleństwo.

Inna sprawa – czy jakiekolwiek czasy nie były ciekawe? Przynajmniej w którymś miejscu na Ziemi?

Jeżeli idzie o Turcję to akurat dobrze. Premier to kawał skurczybyka a pucze wojskowe są tam naturalnym mechanizmem zapewniającym świeckość państwa – kiedy rząd zaczyna za bardzo gwiazdorzyć w ruch idą karabiny. Mechanizm działał do tej pory nieźle (od 1960 to będzie chyba czwarty zamach). Oby niedawne próby Erdagona namieszania w armii nie zaszkodziły. Poza tym – im więcej tureckiego wojska zajmuje się sprawami wewnętrznymi, tym mniej żołnierzy strzela do Kurdów, więc małe przetasowanie może być na rękę tym ostatnim, jeśli wykażą się refleksem. Inna sprawa, że sama ewentualność zaistnienia niepodległego Kurdystanu to koszmar każdego Turka, niezależnie od poglądów politycznych czy religijnych – co w tamtych okolicach na jedno w sumie wychodzi.

Francja z drugiej strony też ma problem ze zbyt religijnymi kolesiami, niezależnie jak głośno by temu nie zaprzeczała. W gruncie rzeczy to nad tym tematem nie ma za bardzo co się rozwodzić. Pray for France, smutne obrazki, trójkolorowe filtry na twarzoksiążce, odpowiednio podświetlone budynki, może nawet kolorowe kredki pójdą w ruch. Słowem – Francja odpowie z całą stanowczością. Jak zawsze. Po jakimś czasie sprawa przyschnie. Dopóki znów coś nie pierdzielnie. Zresztą Holland już stwierdził, że trzeba się przyzwyczaić. No cóż, mi tam Francuzów nawet nie żal. Chcieli Maghrebu, mają Maghreb. Zastanawia mnie jedynie czy ktoś nie wyskoczy z zakazem używania ciężarówek. Poważnie.

Mam tylko nadzieję, że rykoszetem nie oberwie się nam. Wszak spęd w Krakowie coraz bliżej. Tak tak, już słyszę oświecone towarzystwo, że się przybyszów z Bliskiego Wschodu się nie boi, wszak to pokojowa brać – bardziej się obawia katolickich bojówek. Szkoda słów.

W zeszłym tygodniu chyba poszła przez Kraków jakaś wirusowa akcja – zapewne ustawiona przez jakiegoś śmieszka. “Znajoma znajomej mówiła, że pomogła nieznajomemu Arabowi a ten w podzięce ostrzegł ją żeby nie chodziła do galerii do końca tygodnia”. Taka sama miejska legenda jak historyjka o identycznym ostrzeżeniu przed zamachami w londyńskim metrze. Ciężko mi oszacować rozmiary zgrywy, ale skoro nawet do mnie w Katowicach dotarła to mogła być niemała.

Naturalnie ściema po całości – przecież wszyscy wiedzą, że zamachy będą dopiero w lipcu podczas Światowych Dni Młodzieży – i to akurat niestety nie jest już żart. O planach wysadzenia w powietrze tego i owego informują wszyscy – od naszych wojskowych, przez Europol i NATO, po CIA i ambasadę amerykańską to raczej nie ma co olewać sprawy.

Rzecz jasna rząd uspokaja, że wszystko jest pod kontrolą (bo i co innego ma mówić?) ale ani nie wierzę, że w ogóle interesują się tematem, zajęci partyjnymi przepychankami, ani tym bardziej, że taką imprezę w ogóle da się kontrolować. Choćby się nasze służby obsrały to nie ma siły, żeby zabezpieczyć taki tłum ludzi – zwłaszcza, że nawet nie potrzeba materiałów wybuchowych, żeby sobie ludzie krzywdę zrobili. Wystarczy petarda i hasło “bomba!” (albo jeden koleś strzelając choćby ślepakami) a rozbiegający się w panice tłum sam zacznie się tratować – tak jak ci Francuzi, którzy to chcieli pokazać jacy to nie są odważni.

Za dużo ludzi się zbierze w jednym miejscu, żeby dało się zapobiec poczynieniu przez jakiegoś opalonego chłopaka islamskiego wyznania wiary Allahu Akbar Kabum. Bądź wzbogaceniu kulturowym w iście paryskim stylu. Pomijam już nawet ewentualność zrobienia kuku za pomocą brudnej bomby, a takowa nie jest zerowa… tym bardziej, że tak duży spęd religii utożsamianej przez islamistów z podstawą zachodniej cywilizacji jest zbyt łakomym kęskiem, aby przejść obok niego obojętnie.

Najśmieszniejsze w całej sprawie, że po hipotetycznej zadymie na ulice wylegną krótko obcięci panowie o wyrazistych poglądach i zaczną spuszczać manto absolutnie każdemu o niewystarczająco jasnej karnacji – od Włochów i Dalamtyńczyków, przez kebabogennych Turków, po bogu ducha winnych Hindusów i Latynosów. Przy okazji oberwie się też pewnie wszystkim, którzy śmieli nie urodzić się w Polsce bądź nie do końca zgadzają się z metodami pracy antyislamskich patroli…

Słowem – wciory dostaną absolutnie wszyscy – tylko nie ci, którzy powinni – bo oni albo będę już wylegiwać dupy w ciepłym miejscu, otoczeniu swoimi wiecznymi dziewicami (znaczy w kotle ze smołą, otoczeni kumplami), bądź znajdą się gdzieś daleko poza zasięgiem umięśnionej ręki niosącej sprawiedliwość i wpierdol. Rzecz jasna taki obrót rzeczy będzie wodą na młyn wszelkiej maści kiciputkom, bojącym się polskich nazioli tak samo jak terrorystów nie mających nic wspólnego z islamem.

Obym się, cholera, mylił.

Wszyscy chyba kojarzą ostatnią awanturę w kościele św. Anny, prawda? Śmieszna sprawa. Pozwoliłem sobie wrzucić link do jednego z lepszych momentów, o tu.

Skoro PiS doszedł do władzy to i mamy tradycyjną już chyba rozgrywkę o zatknięcie swojej flagi na szczycie tego pagórka, którego ani zaborcy, ani szwaby, ani sowieckie skurwysyny nie zdołali zaorać – ale po którym sami prawowici mieszkańcy ochoczo biegają ze szpadlami. Ustawa aborcyjna (bądź antyaborcyjna, jak kto woli) to, jak zauważyłem, taki wyznacznik kto trzyma resztę za mordę – jeśli komuś się uda znowelizować ustawę pod siebie – znaczy jest akurat na wozie. Stąd i obecna próba zaostrzenia przepisów. Chyba nie muszę dodawać, że życie i zdrowie samych kobiet oraz ich bardziej lub mniej chcianego potomstwa mało kogo w istocie obchodzi.

Z jednej strony mamy prawicowy beton, który za wszelką cenę chce narzucić wszystkim swoją wizję świata (“ja nie mam zamiaru to niech inni też się nie ważą!), słodko pierdząc o świętości życia poczętego (a jak już się urodzi to niech sobie radzi samo); z drugiej strony beton lewicowy, który – choć wg mnie ma rację w sprzeciwie – to w walce ucieka się do farsy rodem z Barei – czego dobrym przykładem jest obsobaczany film. Ponadto lewica lubi też uciekać się innych manipulacji – przede wszystkim do hiperbolizowania bądź przekłamywania projektu nowelizacji.

Tak więc z jednego narożnika dochodzą bajania o wsadzaniu do więzienia za poronienie (co jest mocnym przegięciem w świetle proponowanych przepisów), z drugiej silące się na stonowane argumentację głosy różnych gości niedzielnych mówiących, że chcą “jedynie wykluczyć możliwość prewencyjnego zabicia jednej osoby, by ratować drugą.”

Prawda, jak zawsze, leży zapewne gdzieś pośrodku. Szkopuł w tym, że już przepisy obecnej ustawy pozostają martwe – kto chce się pozbyć płodu ten idzie prywatnie do ginekologa świadczącego “pełen zakres usług” bądź inne “przywracanie cyklu”. Ot, i po kłopocie – oraz kilku bądź nawet kilkunastu stówach (nigdy się nie interesowałem dokładnie cennikiem więc nie doprecyzuję). Tym głębiej w grobie spoczną ewentualne nowe paragrafy. Dużo szumu praktycznie o nic. Choć fakt, że zgłaszalność gwałtów mogłaby spaść – choć o tym na szczęście chyba się nie przekonamy bo i sam rząd podchodzi do ustawy jak do jeża. Widać nawet w PiS mają trochę zdrowego rozsądku. Ptaszki ćwierkają, że sam Jarek postawił się biskupom.

Wracając do samej awantury – nigdy nie przestanie mnie śmieszyć symetria zagrywek po obu stronach barykady. Sam fakt, że ktoś się chce wpierniczać z butami w życie innych ludzi kwalifikuje się do kolonii karnej. Ale walka ze zjawiskiem poprzez urządzanie pożal się boże happeningów, które już na pierwszy rzut oka są marną manipulacją budzić może jedynie śmiech. Swoją drogą ludzie z ustawki mogli by się chociaż trochę postarać zamiast odstawiać cyrk nienoszący jakichkolwiek śladów dobrej gry aktorskiej. O braku choćby elementarnej charakteryzacji Pani Pańczyk nie wspomnę. Teraz się musi tłumaczyć Wyborcza za swoich, że to taki happening miał być tylko się uniosła jedna pani (bo pierwotnej wersji o oburzonych wiernych nawet ostatni baran nie kupił).

Vanitas vanitatum et omnia vanitas.